Wodospad Yellowstone składa się z dwóch głównych wodospadów znajdujących się na rzece Yellowstone, w Parku Narodowym Yellowstone, w Wyoming, w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej. Gdy rzeka Yellowstone płynie na północ od Jeziora Yellowstone, opuszczając dolinę Hayden znajduje się na niej Górny Wodospad Yellowstone, następnie 400 metrów w dół rzeki jest Dolny Wodospad Yellowstone, po czym rzeka wchodzi do Wielkiego Kanionu Yellowstone, który ma głębokość 304 metrów.

Górny spadek ma wysokość 33 metrów. Krawędź górnego spadku oznacza skrzyżowanie między twardym strumieniem lawy riolitowej a słabszą szklistą lawą, która uległa silniejszej erozji.

Dolny Wodospad Yellowstone to największy wodospad w Górach Skalistych w Stanach Zjednoczonych. Spadek wody ma wysokość 94 metrów, czyli prawie dwa razy więcej niż wodospad Niagara. Ilość wody przepływającej przez Dolny Wodospad Yellowstone może wahać się od 19 metrów sześciennych na sekundę jesienią do 240 metrów sześciennych na sekundę w szczytowym spływie późną wiosną.

Natężenie przepływu wody w Dolnym Wodospadzie Yellowstone jest znacznie mniejsze niż w wodospadzie Niagara, ponieważ rzeka Yellowstone ma tylko 21 metrów szerokości w punkcie, w którym następuje spadek wody, podczas gdy rzeka Niagara ma 790 metrów na szerokość, gdy zbliża się do linii grzbietu wodospadu.

Jest bardzo prawdopodobne, że plemiona indiańskie znały upadki od stuleci.

Pierwszym Europejczykiem, który zobaczył wodospady był prawdopodobnie francuski traper Baptise Ducharme, który twierdził, że widział upadki w 1824, 1826 i 1839 roku.

Najwcześniejsze obrazy wodospadów zostały sporządzone przez Charlesa Moore'a, członka eskorty armii USA z wyprawy Washburn-Langford-Doane, która badała rzekę Yellowstone w sierpniu-wrześniu 1870 roku. Podczas ekspedycji Haydena w 1871 roku upadki zostały udokumentowane na zdjęciach Williama Henry Jacksona, a później w obrazach Thomasa Morana. W styczniu 1887 roku Frank Jay Haynes wykonał pierwsze zimowe zdjęcia dolnego wodospadu.