Wodospady Niagara (Niagara Falls) to kolektywna nazwa trzech wodospadów położonych na granicy między Kanadą a Stanami Zjednoczonymi, a dokładniej między prowincją Ontario a stanem Nowy Jork. Niagara to trzy wodospady: Horseshoe, American Falls i Bridal Veil Falls. Stanowią południowy koniec wąwozu Niagara przez który przepływa rzeka Niagara, odprowadzająca jezioro Erie do jeziora Ontario. Połączone zrzuty wody stanowią najwyższy współczynnik natężenia przepływu jakiegokolwiek wodospadu na świecie, który ma pionowy spadek przekraczający 50 metrów wysokości. Horseshoe Falls jest najpotężniejszym wodospadem w Ameryce Północnej.

Wodospady Niagara powstały po ostatniej epoce lodowcowej, gdy lodowce wycofały się ze stanu Wisconsin, a woda z nowo powstałych Wielkich Jezior wyryła drogę przez rzekę Niagara w drodze do Oceanu Atlantyckiego. Choć nie są wyjątkowo wysokie, Niagara Falls są bardzo szerokie, a średnio w ciągu roku co minutę spada ponad 110 tysięcy metrów sześciennych wody.

Wodospady Niagara Falls słyną zarówno ze swojego piękna jak i cennego źródła energii wodnej. Równoważenie zastosowań rekreacyjnych, handlowych i przemysłowych było dużym wyzwaniem inżynierów.

Wodospad Horseshoe opada około 57 metrów, a wysokość American Falls różni się od 21 do 30 metrów z powodu obecności gigantycznych głazów u podstawy. Wodospad Horseshoe ma około 790 metrów szerokości, a American Falls ma szerokość 320 metrów. Odległość między końcem amerykańskim a kanadyjskim wynosi 1.039 metrów.

Objętość wody, która zbliża się do spadu w sezonie o szczytowym przepływie, może wynosić niekiedy 6,400 m3 na sekundę. Przepływ zwykle kończy się późną wiosną lub wczesnym latem. W miesiącach letnich co najmniej 2800 m3 na sekundę wody przechodzi przez wodospady, z czego około 90% przechodzi przez wodospad Horseshoe, a równowaga jest skierowana na obiekty hydroelektryczne. Osiąga się to poprzez zastosowanie przelewu z ruchomymi bramami przed Wodospadem Horseshoe. Strumień opadania jest dalej obniżany o połowę w nocy, a podczas niskiego sezonu turystycznego w zimie pozostaje co najmniej 1.400 m3 na sekundę.

Zielony kolor wody przepływającej przez Wodospad Niagara jest efektem 60 rozpuszczonej soli i mączki kamiennej (bardzo drobno rozdrobnionej skały), wytwarzanej przez erozję samej rzeki Niagara. Obecna stopa erozji wynosi około 0,30 metra rocznie, w porównaniu z historyczną średnią wynoszącą 0,9 metra rocznie. Szacuje się, że w ciągu najbliższych 50 000 lat, nawet przy zmniejszonej szybkości erozji, 32 km do jeziora Erie zostaną osłabione i wodospady przestaną istnieć.

Strona kanadyjska wodospadu jest o wiele bardziej interesująca dla odwiedzających, ponieważ można z niej oglądać na wprost kaskadę amerykańską oraz niezły widok na kaskadę kanadyjską. Dlatego też większość bazy turystycznej mieści się na stronie kanadyjskiej. Nie przewidziano specjalnych ulg dla turystów zagranicznych na granicy w pobliżu wodospadu. Nawet kilkuminutowy wypad za granicę, by zobaczyć wodospad po drugiej strony rzeki, wymaga pełnej wizy wjazdowej do danego kraju. W przypadku polskich turystów przebywających legalnie w USA nie stanowi to już problemu, gdyż w Kanadzie wiza turystyczna nie jest wymagana.

W pobliżu wodospadu jest mnóstwo atrakcji dla turystów. Oprócz samego widoku Wodospadu Niagara można wybrać się na rejs małym stateczkiem który dopływa pod same kaskady. Można także zwiedzić "Jaskinię Wiatrów". Wejście do jaskini mieści się na wyspie Goat rozdzielającej główne kaskady. Kolejną atrakcją jest kasyno, po kanadyjskiej stronie powstałe w latach 90-tych.
W nocy Wodospad Niagara jest podświetlony. Szczególnie ciekawie wygląda zimą, gdy zamarznięta woda utworzy ogromnych rozmiarów sople.