Santorini jest grecką wyspą na południu Morza Egejskiego, około 200 km na południowy wschód od kontynentalnej części Grecji. Jest to największa wyspa małego, okrągłego archipelagu o tej samej nazwie i jest pozostałością wulkanu kaldery. Jest najdalej na południe wysuniętą wyspą Cyklad, o powierzchni ok. 73 km². Zamieszkuje ją ok. 16 tysięcy ludzi.

Gmina Santorini obejmuje zamieszkane wyspy Santorini i Therasia oraz niezamieszkane wyspy Nea Kameni, Palaia Kameni, Aspronisi i Christiana.

Santorini jest zasadniczo tym, co pozostaje po ogromnej erupcji wulkanicznej, która zniszczyła najwcześniejsze osady na dawnej wyspie i stworzyła obecną kalderę geologiczną. Na południowo-zachodnim wybrzeżu znajduje się przystań rybaków w miejscowości Vlychada. Głównym portem wyspy jest Athinios. Stolica, Fira, przylega do szczytu klifu, spoglądając w dół na lagunę.

Wyspa jest miejscem jednej z największej w historii erupcji wulkanu: erupcji minojskiej (czasami nazywanej erupcją Thera). Miała ona miejsce około 3600 lat temu na podczas rozkwitu cywilizacji minojskiej i mogła bezpośrednio doprowadzić do jej upadku. Cywilizacja ta rozwijała się na wyspie Kreta, na południe 110 km, ale gigantyczne tsunami spowodowane wybuchem wulkanu mogło spowodować wyginięcie ludności. Inna popularna teoria utrzymuje, że erupcja Thera jest powodem zatonięcia legendarnej Atlantydy.

Tradycyjna architektura Santorini jest podobna do architektury na innych wyspach Cyklad, z nisko położonymi domami sześciennymi, wykonanymi z kamienia miejscowego, bielonymi lub zmoczonymi różnymi popiołami wulkanicznymi używanymi jako kolory. Unikalną cechą jest doklejanie budynków do wszechobecnego pumeksu. Wykorzystanie pumeksu zapewnia wysoką izolacyjność i powoduje, że pomieszczenia mieszkalne są chłodne w lecie i ciepłe w zimie. Piwnice drążone w pumeksie wykorzystywane są jako magazyny do składowania produktów żywnościowych, zwłaszcza do przechowywania wina.
Kiedy silne trzęsienia ziemi uderzyły na wyspę w 1956 r., Połowa budynków została całkowicie zniszczona, a duża liczba ludności poniosła szkody. Wyżej położone budynki mieszkalne wzdłuż grzbietu z widokiem na kalderę nie przetrwały, a ludność, trzeba było ewakuować. Większość ludności Santorini musiała wyemigrować do Pireusu i Aten.

Po 1956 roku, następowała dynamiczna odbudowa wyspy. Nacisk położono szczególnie na budowę obiektów turystycznych. Rozwój turystyki spowodował z kolei wzrost gospodarki i populacji. Głównie odwiedzane są Fira (Phira), Oia, Emporio, Kamari, Perissa, Imerovigli, Pyrgos i Therasia. Akrotiri jest z kolei głównym miejscem archeologicznym z ruinami z epoki minojskiej. Dziś podstawową działalnością Santorini jest turystyka, szczególnie latem.

Wyspa Santorini znalazła się na pierwszym miejscu w wielu publikacjach na najpiękniejszą wyspę Świata. W tym w prestiżowym magazynie Travel + Leisure

Santorini odwiedza około 2 mln turystów rocznie.