Burundi
Ekoturystyka to jeden z głównych obszarów turystyki w Burundi. Park Narodowy Kibira, rzeka Rurubu i jezioro Tanganika są uważane za główne siedliska przyrodnicze dzikiej przyrody. Znajdują się tam również liczne jeziora dzikiego ptactwa, jak np. Rezerwat Przyrody Rwihinda Lake. Burudyjscy perkusiści, lokalnie znani jako Abatimbo, to jedna z głównych atrakcji kulturalnych. Drewniane bębny są częścią starożytnej kultury Burundi. Ich brzmienie znane jest w Burundi jako „starożytne” i „święte”, a także jako symbol jedności. W 2014 r. Rytualny burundyjski taniec bębna został umieszczony na liście niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO. W 2017 roku prezydent Pierre Nkurunziza ograniczył rytuały gry na perkusji do oficjalnych wydarzeń i zakazał kobietom gry na bębnach. W Burundi nie ma żadnego wpisanego na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, ale jest 10 miejsc, które znajdują się na wstępnej liście UNESCO. Te 10 miejsc obejmuje Gishora, Mugamba, Muramvya, Gasumo (najbardziej wysunięte na południe źródło Nilu), Rezerwat Przyrody Jeziora Rwihinda, Jezioro Tanganika, Park Narodowy Rusizi, Park Narodowy Kibira, Park Narodowy Ruvubu i wodospady Kagera.
Położony w północno-wschodnim Burundi park rozciąga się na południowy-zachód od granicy z Tanzanią na 65-kilometrowym odcinku doliny rzeki Ruvubu. Południowo-zachodnia granica parku leży około 20 km na wschód od miasta Gitega. Dolina rzeki Ruvubu obejmuje szereg meandrów otoczonych roślinnością bagienną, lasem galeryjnym i dalej w głębi lądu lasem sawanny. Ta ostatnia obejmuje murawy Hyparrhenia z Brachystegią, Julbernardia, Combretum i Terminalia spp. i Acacia seyal plus Pericopsis i Parinari spp. na zboczach. Lasy rzeczne otaczają Ruvubu, przeplatane obszarami papirusu Cyperus i Phoenix reclinata. Występują także obszary łąk zalewowych, a wzdłuż linii melioracyjnych mniejszych dolin występują papirusowe bagna z nielicznymi Syzygium. Na wysokiej grani stanowiącej południową granicę parku Protea sp. jest powszechne. Roślinność parku obejmuje elementy zambezowskie na północnych granicach ich występowania. Pora deszczowa trwa od października do maja.