Na północny wschód od afrykańskiej pustyni Kalahari i na południowy wschód od delty Okawango leży jedna z największych solanek na świecie. Kiedyś było to miejsce jednego z największych mórz śródlądowych na Ziemi.

W dniu 10 czerwca 2018 r., Spektroradiometr obrazowania o umiarkowanej rozdzielczości (MODIS) na satelicie Terra NASA uzyskał to naturalne kolorowe zdjęcie misek solnych Makgadikgadi. Kolekcja solnisk obejmuje około 30 000 kilometrów kwadratowych (10 000 mil kwadratowych) pośród pustyni i suchej sawanny w Botswanie. Położone w Parku Narodowym Makgadikgadi i Parku Narodowym Nxai Pan solne zbiorniki konkurują w stopniu jedynie z Salar de Uyuni w Boliwii.

Przez większą część roku patelnie solne migoczą na biało, wysuszone przez słońce i sól, pozwalając na wzrost niewiele więcej niż glonów. Jednak w porze deszczowej (mniej więcej od listopada do marca) obszar ten może przekształcić się w kluczowe mokradła. Woda może wpływać z rzek Boteti i Nata, wypełniając efemeryczne stawy, wodopoje i płytkie jeziora oraz tworząc krótkotrwałe, ale obfite łąki. Wydarzenie przyciąga migrujące gnu i zebry, a także drapieżniki, które na nie polują. Wody są pełne kaczek, gęsi, pelikanów i flamingów - jedno z zaledwie dwóch miejsc lęgowych długonogich ptaków w Afryce Południowej.

Patelnie to słone pozostałości starożytnego jeziora Makgadikgadi. Naukowcy szacują, że morze śródlądowe zajmowało kiedyś od 80 000 do 275 000 kilometrów kwadratowych. Rzeki Okawango, Zambezi i Cuando prawdopodobnie wpadały do tego jeziora, dopóki zmiany tektoniczne nie zmieniły wysokości krajobrazu, a zmieniający się klimat wysuszył deszcze.